Skostnienie

   Brak mi ciepła ostatnio. Może przez pogodę, może przez pracę. Może to po prostu niewyspanie albo odwodnienie. Może z braku magnezu.
W każdym możliwym momencie tulę się do puchówki, parzę gorącą, czarną i przesłodką herbatę albo przytulony do kaloryfera próbuję powstrzymać się przed wypiciem w jednej chwili całego kubka kakao z cynamonem.
Zakochuję się w każdej dziewczynie, która się do mnie usmiechnie... na chwilkę, z nadzieją na jeden ciepły uścisk ramion. Chłonę przez telefoniczne druty rodzinne ciepło ze zbyt rzadkich rozmów z rodzicami. Zaglądam do siostry posiedzieć w gwarze i akceptacji. Nie mogę przejść obojętnie obok stoiska ze słodyczami. W poszukiwaniu ciepła zwiedzam, odwiedzam. Tyję. Marnieję. Jednocześnie.
Tak sobie chciałem ponarzekać  bo mi w palce zimno :-) Rower naprawię to się rozruszam. Obiecuję. I pisał będę. Tymczasem pozdrawiam ze szczękiem i zgrzytem.

Śpiewnik

   Dawno, dawno temu wśród moich przyjaciół panował zwyczaj zostawiania po sobie śladów w cudzych śpiewnikach. Czasem przy ulubionej piosence, a czasem po prostu na losowo wybranej stronie, by kiedyś właściciel natrafił z zaskoczeniem na kilka miłych słów i uśmiechnął się do wspomnień.
Z biegiem czasu śpiewniki puchły a miejsce na teksty utworów okazywało się najmniej istotnym ze składników tych styranych, poklejonych zeszytów. Do dziś, grając niektóre piosenki, mam przed oczami równe literki pozdrowień od którejś z druhen, mimo, że śpiewnika już dawno nie ma, a i druhna ma męża i dziecko :D
   Czasem natrafiam na muzykę, która po prostu zostaje w głowie, czasem z nostalgią wracam do młodzieńczych fascynacji, a czasem po prostu lubię posłuchać. Nie jestem melomanem, znawcą z wysublimowanym gustem. Niestety, zapewne. Prosty ze mnie człek i prymitywne do mnie przemawiają nuty. Podzielę się z Wami nimi, bo to przecież wiele mówi o człowieku. Jeśli będziecie chcieli swój ślad gdzieś tu zostawić, to wiecie, miło będzie mi kiedyś zajrzeć między te strony i przypomnieć sobie Was ;)